Infections and Tumors

ΟΓΚΟΙ ΣΣ

Οι μεταστατικοί όγκοι (καρκίνος) που είναι και η πλειονότητα, έχουν ανάγκη χειρουργικής αντιμετώπισης μόνο αν δημιουργούν αστάθεια στη ΣΣ λόγω καταστροφής των στηρικτικών στοιχείων ή δημιουργούν νευρολογικά συμπτώματα λόγω πίεσης των ριζών ή του νωτιαίου μυελού.

Συνήθως, αντιμετωπίζονται συντηρητικά με χημειοθεραπεία ή ακτινοθεραπεία που είναι ειδική για κάθε τύπο κακοήθους όγκου. Οι πρωτοπαθείς όγκοι δηλαδή αυτοί που αναπτύσσονται αρχικά στα στοιχεία της ΣΣ, δυνατόν να είναι καλοήθεις ή κακοήθεις (καρκίνος). Το ποσοστό των καλοήθων, είναι πολύ χαμηλό, 0,4%. Οι μεταστατικοί όγκοι είναι οι συχνότεροι στη ΣΣ και προέρχονται από άλλα όργανα του οργανισμού όπως μαστός, πνεύμονας ήπαρ, νεφρός κλπ. Τα νεοπλάσματα γενικά, είτε καλοήθη είτε κακοήθη δεν γνωρίζουμε την αιτιολογία τους, δεν γνωρίζουμε γιατί μια ομάδα κυττάρων αρχίζει να συμπεριφέρεται παράξενα να πολλαπλασιάζονται άναρχα χωρίς να ακολουθούν τις συνήθειες του οργανισμού.

Οι κακοήθεις μεταφέρονται από το μέρος ανάπτυξης τους σε διάφορα άλλα όργανα με την αιματική ή τη λεμφική οδό. Τα συμπτώματα προέρχονται από τη πίεση ή τη καταστροφή γειτονικών οργάνων και δυνατό να έχουμε πόνο, μουδιάσματα, αδυναμία, παραλύσεις συνήθως από πίεση ή ερεθισμό του νευρικού ιστού.

Η κλινική εξέταση του ασθενή δεν είναι χαρακτηριστική για διάγνωση γι’ αυτό απαιτούνται ιδιαίτερες εξετάσεις όπως απλές ακτινογραφίες, αξονική και μαγνητική τομογραφία,  μυελογραφία, το σπινθηρογράφημα των οστών. Αρκετοί όγκοι δίνουν ευρήματα και στο αίμα που εντοπίζονται με τις ειδικές εξετάσεις αίματος. Οι όγκοι πρέπει να διαφοροδιαγνωστούν από πυώδεις φλεγμονές στη ΣΣ που πολλές φορές δίνουν την ίδια εικόνα ή από πρόσφατα κατάγματα σπονδύλων που σε αρκετές περιπτώσεις η κυτταρολογική μελέτη δεν είναι σαφής όταν το κάταγμα βρίσκεται στη περίοδο της πώρωσης.

Η αντιμετώπιση των όγκων εξαρτάται από  διάφορους παράγοντες όπως ηλικία, τη γενική κατάσταση του ασθενή, ο τύπος, η σταδιοποίηση  του νεοπλάσματος. Οι καλοήθεις όγκοι συνήθως αντιμετωπίζονται με χειρουργική εκτομή, εξαρτώμενοι από την αστάθεια που δημιουργούν ή τη νευρολογική συνδρομή που δημιουργούν.

Οι κακοήθεις όγκοι (καρκίνος) ανάλογα του, τι προκαλούν, αντιμετωπίζονται χειρουργικά, με ακτινοβολία ή χημειοθεραπεία και αρκετές φορές δυνατόν να συνδυαστούν όλα τα προηγούμενα. Η χειρουργική αντιμετώπιση θα πρέπει να περιλαμβάνει την αποσυμπίεση του νευρικού ιστού, τη σπονδυλοδεσία, και βέβαια την εκτομή του όγκου αν είναι δυνατόν ολόκληρου, με υγιή ιστό. Δυνατόν να είναι απαραίτητη πρόσθια ή οπίσθια και συνδυασμός των δύο προσπελάσεων για ικανοποιητική αφαίρεση του όγκου.

ΦΛΕΓΜΟΝΕΣ ΣΣ

Η σπονδυλική στήλη (τα οστά), οι δίσκοι, οι μήνιγγες (οι μεμβράνες που καλύπτουν το νωτιαίο μυελό) η τα διαστήματα μεταξύ των τριών μηνίγγων, δυνατόν να προσβληθούν από μικρόβια ή  από μύκητες.

Οι σπονδυλικές φλεγμονές δυνατόν να εμφανιστούν μετά από επεμβάσεις στη ΣΣ ή και συχνότερα σε ασθενείς με υψηλό κίνδυνο όπως κακή και υπολειμματική διατροφή σε ανοσοκατασταλτικούς ή με HIV, σε καρκίνο, διαβήτη, και σε υπέρβαρους ασθενείς.

Οι χειρουργικοί κίνδυνοι για φλεγμονή είναι οι πολύωρες επεμβάσεις, τα υλικά που χρησιμοποιούνται για σταθεροποίηση της ΣΣ και οι επανεγχειρήσεις. Το ποσοστό φτάνει στο 4%-5% ανεξάρτητα με τις προφυλάξεις που λαμβάνονται. Η φλεγμονή εμφανίζεται συνήθως τη τέταρτη μετεγχειρητική μέρα μέχρι τρεις μήνες από το χειρουργείο.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Τα συνηθέστερα είναι πυρετός, ρίγος, πονοκέφαλος, δυσκαμψία στον αυχένα, χειρουργικό τραύμα είναι ερυθρό, ευαίσθητο, επώδυνο, και παραγωγικό. Σε μερικούς ασθενείς πιθανό να συνυπάρχει αδυναμία, μουδιάσματα ή μυρμήγκιασμα στα χέρια ή στα πόδια. Τα συμπτώματα μπορεί να είναι πολύ σοβαρά αλλά και πολύ ήπια.

Η διάγνωση θα γίνει από το ιστορικό, τη κλινική εξέταση και τις εργαστηριακές εξετάσεις όπως, απλές ακτινογραφίες, αξονική και μαγνητική τομογραφία, ακόμα το σπινθηρογράφημα και τις εξετάσεις αίματος. Η παρακέντηση για λήψη υλικού για καλλιέργεια είναι η επιβεβαίωση αν απομονωθεί το γενεσιουργό αίτιο. Η παρακέντηση συνήθως γίνεται με τη καθοδήγηση αξονικού τομογράφου.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ