ελ

Εκφυλιστική Σκολίωση

Εκφυλιστική
Σκολίωση

Είναι η παραμόρφωση της σπονδυλικής στήλης (πλάγια κλίση), που έχει σαν αίτιο τις εκφυλιστικές αλλοιώσεις (αποδιοργάνωση, καταστροφή) που επισυμβαίνουν στα στοιχεία της ΣΣ, ιδίως στην οσφυϊκή περιοχή και μετά την ηλικία των 55-60 ετών.

Η σκολίωση αυτή έχει ιδιαίτερη παθολογία και ιδιαίτερη ακτινολογική εικόνα, που ο ειδικός γιατρός αμέσως τις αναγνωρίζει, χωρίς να συγχέεται  με τις άλλες μορφές σκολίωσης, που απαιτούν και διαφορετική αντιμετώπιση.

 

ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ

Η εκφύλιση στη ΣΣ αρχίζει από το μεσοσπονδύλιο δίσκο, τις οπίσθιες μικρές αρθρώσεις των σπονδύλων που ενώνονται μεταξύ τους και προχωρεί στα μαλακά μόρια τους συνδέσμους και θυλάκους που όλα αυτά μαζί αποτελούν τα στηρικτικά στοιχεία της ΣΣ.

 Τα στηρικτικά στοιχεία εκφυλίζονται με την πάροδο του  χρόνου και αδυνατούν να συγκρατούν τους σπονδύλους στη φυσιολογική τους θέση, που πλέον κινούνται υπέρμετρα και δημιουργούν αυτό που ονομάζουμε αστάθεια, που οδηγεί σε περαιτέρω εκφυλιστικές αλλοιώσεις και ακόμα μεγαλύτερη αστάθεια. 



Όλα αυτά οδηγούν σε μικρές σκολιωτικές παραμορφώσεις της ΣΣ, που σαν αποτέλεσμα έχουν να στενεύει ο νωτιαίος σωλήνας που διέρχεται ο νωτιαίος μυελός αλλά στενεύουν κυρίως τα μικρά τρίμματα από όπου εξέρχονται τα νεύρα (ρίζες) από το νωτιαίο μυελό, για να διανεμηθούν στα κάτω άκρα. Ο οργανισμός αναγνωρίζοντας ότι υπάρχει αστάθεια σε κάποιο σημείο της ΣΣ, αντιδρά με υπερτροφία των συνδέσμων και των θυλάκων των αρθρώσεων, με αποτέλεσμα περαιτέρω στένωση του σωλήνα και των τρημάτων.

Η σκολίωση που δημιουργείται, οι υπερτροφίες, τα οστεόφυτα, οι στενώσεις αλλά και η αστάθεια οδηγούν σε πίεση και ερεθισμό του νευρικού ιστού που δημιουργούν το κύριο ενόχλημα, τον πόνο (οσφυαλγία, ισχιαλγία) που είναι και το κύριο ενόχλημα, για το οποίο ο ασθενής επισκέπτεται γιατρό. Όσο μεγαλύτερη είναι η πίεση τόσο περισσότερα και σοβαρότερα είναι τα ενοχλήματα. Αρκετές φορές προσέρχονται στο ιατρείο ασθενείς με παρέσεις ή και παραλύσεις των κάτω άκρων.

Η εκφυλιστική σκολίωση και τα συνεπακόλουθα της αντιμετωπίζεται αρχικά όπως όλες οι παθήσεις της ΣΣ, συντηρητικά. Φυσιοθεραπεία, ασκήσεις, φάρμακα, τοπικές εγχύσεις και σε περιόδους έντονου  πόνου ίσως ειδική ζώνη οσφύος μπορεί να χρησιμοποιηθεί  όχι βέβαια για θεραπεία της εκφυλιστικής σκολίωσης αλλά κυρίως για την αντιμετώπιση της αστάθειας που δημιουργεί και τον αρχικό πόνο.

Επειδή τα αίτια του πόνου είναι μηχανικά η συντηρητική αντιμετώπιση δεν έχει πάντα ικανοποιητικά αποτελέσματα, αρκετά συχνά ο ίδιος ο ασθενής λόγω της αλλαγής στη ποιότητα   ζωής του αναγκάζεται να προχωρήσει σε χειρουργική αντιμετώπιση.

Τα αποτελέσματα του χειρουργείου είναι αρκετά καλά φτάνει να γίνει η σωστή επέμβαση στον σωστό ασθενή από το σωστό για γιατρό. Η ποικιλία των επεμβάσεων είναι μεγάλη γι’ αυτό ο γιατρός πρέπει να είναι  ειδικός και έμπειρος για το σχεδιασμό και την εκτέλεση της επέμβασης.