Σπονδυλαρθρίτιδα

ΟΡΙΣΜΟΣ

Σπονδύλωση είναι βαριά κατάσταση εκφύλισης αρθρώσεων, των δίσκων, των συνδέσμων, των θυλάκων με ανάπτυξη οστεοφύτων στα σώματα και τις αρθρώσεις των σπονδύλων. Εντοπίζεται σε όλες της περιοχές της ΣΣ (αυχενική, θωρακική, αυχενική).

Η κατάσταση αυτή προκαλεί απώλεια της φυσιολογικής δομής και πολλές φορές της λειτουργίας της ΣΣ. Μικροί, συχνοί, επαναλαμβανόμενοι μικροτραυματισμοί μη αντιληπτοί αλλά κυρίως η ηλικία και η αδυναμία (αγυμνασία) των μυών του κορμού, είναι τα κύρια αίτια της νόσου. Πιθανόν οικογενείς λόγοι να σχετίζονται με την εμφάνιση και την εξέλιξη της. Δεν έχουν διευκρινιστεί τα πραγματικά αίτια ούτε γνωρίζουμε γιατί μερικοί άνθρωποι να μην πονάνε παρά το γεγονός ότι έχουν προχωρημένη εκφύλιση.

Η υπερτροφία των αρθρώσεων και η ανάπτυξη οστεοφύτων, αυτά που ο κόσμος ονομάζει άλατα, δημιουργούν στένωση στα τρήματα από όπου εξέρχονται οι ρίζες (νεύρα) από τη ΣΣ με αποτέλεσμα τη πίεση των ριζών ή και του νωτιαίου μυελού που οδηγεί σε αισθητικές και κινητικές διαταραχές.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Ο πόνος, οι παραισθησίες και η μυϊκή αδυναμία είναι τα κυριότερα ενοχλήματα. Η ρίζα πιεζόμενη (ριζοπάθεια) θα δώσει ενοχλήσεις στη μέση και τα πόδια ή στον αυχένα, ώμο αγκώνα αν είναι στον αυχένα (αυχενική ή οσφυϊκή σπονδύλωση). Όταν η πίεση είναι μεγάλη ιδιαίτερα στον αυχένα τότε τραυματίζεται ο νωτιαίος μυελός και δημιουργείται η αυχενική μυελοπάθεια που οδηγεί σε γενική αδυναμία στα χέρια –πόδια, δυσλειτουργία στη βάδιση, απώλεια ισορροπίας, αδυναμία ελέγχου της λειτουργίας της ουροδόχου κύστης και του εντέρου. Η έντονη υπαισθησία στα χέρια και στα πόδια οφείλεται στη πίεση των νεύρων παρεμποδίζοντας τη ροή του αίματος.

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

Η αντιμετώπιση της πάθησης αυτής είναι πρώτιστα συντηρητική παρά το γεγονός ότι δεν έχουμε κάποιο τρόπο να διαλύσουμε τα οστεόφυτα ή τις υπερτροφίες που δημιουργούν τη στένωση και πίεση στο νευρικό ιστό. Τα παυσίπονα, τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα μπορούν μα προσφέρουν παροδική ανακούφιση. Η τοπική έγχυση φαρμάκων, η φυσιοθεραπεία με τη ελεγχόμενη έλξη, η προοδευτική ενίσχυση των μυών του κορμού μπορούν να συμπληρώσουν τη μη χειρουργική θεραπεία.

Αν η συντηρητική αντιμετώπιση δεν αποδώσει και τα ενοχλήματα επιμένουν ή επιδεινώνονται και η ποιότητα ζωής έχει αλλάξει τότε τη χειρουργική αντιμετώπιση πρέπει να τη σκεφτούμε ιδιαίτερα στη αυχενική σπονδύλωση με τα σοβαρά προβλήματα που δημιουργεί. Τα τελευταία χρόνια μετά από πολλές και σοβαρές παρατηρήσεις ο γιατρός πρέπει να προειδοποιήσει τον ασθενή ότι σε προχωρημένες και παραμελημένες περιπτώσεις δυνατόν να μην αποδώσει τα αναμενόμενα η χειρουργική επέμβαση. Κατά την επέμβαση πρέπει να αποσυμπιεστεί ο νευρικός ιστός, ελευθερώνοντας τις ρίζες και το νωτιαίο μυελό και να σταθεροποιήσουμε τη ΣΣ.